Historia parafii


Historia


Pod koniec 1982 mieszkańcy Radostowie zwrócili się do proboszcza w Czarkowie z prośbą o rozpoczęcie starań o wybudowanie w ich miejscowości kościoła.
13 IV 1984 naczelnik gminy Suszec udzielił zezwolenia na budowę w Radostowicach kaplicy i punktu katechetycznego. 4 V 1984 rozpoczęto wykopy pod fundamenty.
9 VI1985 do prowadzenia budowy został posłany ks. Edmund Żydek. Poświęcenie salek katechetycznych nastąpiło 28 VII 1985. Odtąd sprawowana w nich była codziennie Msza św. Kościół poświęcony został przez biskupa Janusza Zimniaka 20 XI tegoż roku.
Projektantem kościoła był inż. T. Korpecki, a konstruktorem inż. Norbert Kincel.
Parafia tymczasowa, wydzielona z parafii Czarków, została utworzona 27 XI 1985. Ostateczne erygowanie parafii nastąpiło 15 I 1989.

 

Wezwanie

Imię Maryi czcimy w Kościele w sposób szczególny, ponieważ należy ono do Matki Boga, Królowej nieba i ziemi, Matki miłosierdzia. Dzisiejsze wspomnienie - "imieniny" Matki Bożej - przypominają nam o przywilejach nadanych Maryi przez Boga i wszystkich łaskach, jakie otrzymaliśmy od Boga za Jej pośrednictwem i wstawiennictwem, wzywając Jej Imienia.
Zgodnie z wymogami Prawa mojżeszowego, w piętnaście dni po urodzeniu dziecięcia płci żeńskiej odbywał się obrzęd nadania mu imienia (Kpł 12, 5). Według podania Joachim i Anna wybrali dla swojej córki za wyraźnym wskazaniem Bożym imię Maryja. Jego brzmienie i znaczenie zmieniało się w różnych czasach. Po raz pierwszy spotykamy je w Księdze Wyjścia. Nosiła je siostra Mojżesza (Wj 6, 20; Lb 26, 59 itp.). W czasach Jezusa imię to było wśród niewiast bardzo popularne. Ewangelie i pisma apostolskie przytaczają oprócz Matki Chrystusa cztery Marie: Marię Kleofasową (Mt 27, 55-56; Mk 15, 40; J 19, 25), Marię Magdalenę (Łk 8, 2-3; 23, 49. 50), Marię, matkę św. Marka Ewangelisty (Dz 12, 12; 12, 25) i Marię, siostrę Łazarza (J 11, 1-2; Łk 10, 38). Imię to wymawiano różnie: Miriam, Mariam, Maria, Mariamme, Mariame itp. Imię to posiada również kilkadziesiąt znaczeń. Najczęściej wymienia się m.in. "Mój Pan jest wielki", "Pani" i "Gwiazda morza".
Maryję nazywamy naszą Matką; jest Ona - zgodnie z wolą Chrystusa, wyrażoną na krzyżu - Matką całego Kościoła. Po Wniebowzięciu została ukoronowana na Królową nieba i ziemi. Polacy czczą Ją także jako Królową Polski. Maryja jest naszą Wspomożycielką i Pośredniczką, jedyną ucieczką grzeszników. W ciągu wieków historii Kościoła powstały setki różnorodnych tytułów (wymienianych np. w Litanii Loretańskiej czy starszej od niej, pięknej Litanii Dominikańskiej, a także w starożytnym hymnie greckim Akatyście). Za pomocą tych określeń wzywamy opieki i orędownictwa Matki Bożej.

Najświętsza Maryja Panna Bardzo wielu świętych wyróżniało się szczególnym nabożeństwem do Imienia Maryi, wiele razy wypowiadając je z największą radością i słodyczą serca, np. Piotr Chryzolog (+ 450), św. Bernard (+ 1153), św. Antonin z Florencji (+ 1459), św. Hiacynta Marescotti (+ 1640), św. Franciszek z Pauli (+ 1507), św. Alfons Liguori (+ 1787).
Obchód ku czci Imienia Maryi powstał w początkach XVI w. w Cuenca w Hiszpanii i był celebrowany 15 września, w oktawę święta Narodzenia Maryi. Z czasem został rozszerzony na teren całej Hiszpanii. Po zwycięstwie króla Jana III Sobieskiego nad Turkami w bitwie pod Wiedniem w 1683 r. Innocenty XI rozszerzył ten obchód na cały Kościół i wyznaczył go na niedzielę po święcie Narodzenia Maryi. Późniejsze reformy kalendarza i przepisów liturgicznych przeniosły go na dzień 12 września, kiedy to Martyrologium Rzymskie wspomina wiktorię wiedeńską.

Wiktoria wiedeńska

Kiedy na zachodzie Europy islamscy Turcy rozpoczęli inwazję na kraje chrześcijańskie,a ich zwycięstwo przeważało i zagrażało już Austrii, Papież Innocenty XI zwrócił się o pomoc zbrojną do Jana III Sobieskiego, by ratował chrześcijaństwo.
Jednak sejm polski, mając na uwadze pusty skarb i wyczerpany wojnami kraj, wahał się...

Wtedy to szalę przechylił świątobliwy o. Stanisław Papczyński (dziś błogoslawiony,), spowiednik króla, założyciel Ojców Marianów którego hasło życia brzmiało Immaculata Virginis Conceptio sit nobis salus et protectio – „Niepokalane Poczęcie Maryi niech będzie nam zbawieniem i obroną”.
Modląc się, błagał Maryję o radę. Matka Boża ukazał się swemu czcicielowi i zapewniła o zwycięstwie. Kazała iść pod Wiedeń i walczyć.
Ojciec Papczyński wystąpił wobec króla, senatu, legata papieskiego i przemówił tymi słowami:
Zapewniam cię, królu, Imieniem Dziewicy Maryi, że zwyciężysz i okryjesz siebie, rycerstwo polskie i Ojczyznę nieśmiertelną chwałą.
Król Jan Sobieski był wielkim czcicielem Maryi. W drodze na odsiecz wiedeńską zatrzymał się na modlitwę w sanktuarium Maryjnym na Jasnej Górze, w Krakowie i Piekarach Śląskich, wszędzie modląc się przed wizerunkami Maryi.
W dniu Narodzenia Maryi, 8 września, wojska polskie przybyły pod Wiedeń. 12 września, w dniu bitwy, król wraz z wojskiem polskim był w na Mszy na gorze Kahlenberg, służył do Mszy, przyjął Komunię świętą . Na chorągwiach rycerskich polecił wypisać Imię Maryja.
Z takim też okrzykiem i śpiewając Bogurodzicę wojska polskie ruszyły do bitwy z Turkami.
Sobieski stał na wzgórzu, błogosławił walczących drzewem Krzyża świętego i relikwiami świętych, a w rozstrzygającym momencie sam dowodził husarią. I rozsypała się w proch muzułmańska potęga.
Tego dnia zginęło dwadzieścia pięć tysięcy Turków, a Polaków jeden tysiąc.
Pokorny władca nie przypisał tego zwycięstwa sobie, lecz Bogu i Jego Matce.
Po zwycięskiej bitwie król wysłał do papieża Innocentego XI zdobyczny zielony sztandar „proroka” Mahometa, należący do wodza armi tureckiej, Kara Mustafy i napisał list ze słowami:
Venimus, vidimus, Deus vicit! - „Przybyliśmy, zobaczyliśmy, Bóg zwyciężył!”.
Słowa te były następnie powtarzane – jak echo – we wszystkich miastach austriackich i włoskich, przez które wieziono to zdobyczne trofeum, a jego widok wszędzie wywoływał wzruszenie i radość wiwatujących tłumów: szczególnie w Wenecji i w Rzymie.

Papież Innocenty XI, wdzięczny Bogu za zwycięstwo przez przyczynę Matki Bożej, w wiedeńskiej bitwie chrześcijan nad wyznawcami islamu, ogłosił dzień 12 września
świętem Imienia Maryi w całym Kościele,